ไม่มีหมวดหมู่

เลือดจระเข้         ทุกคนเคยสังเกตไหมว่า… สัตว์ทุกชนิดเมื่อเกิดบาดแผลขึ้นไม่ว่าบาดแผลนั้นจะเกิดจากสาเหตุใด หากเป็นบาดแผลไม่ลึกหรือกว้างมากเกินไป แผลนั้นจะสมานได้ด้วยตัวเองเหมือนกับกับคนเรา ด้วยการทำงานของเลือดและเกล็ดเลือด แต่หากเกิดแผลลึกมาก เนื่องจากการกัดกันเองของสัตว์ในกลุ่ม หรือถูกกัดจากสัตว์อื่นจนเสียเลือดมาก และเกล็ดเลือดไม่สามารถอุดกั้นจนหยุดการไหลของเลือดได้ สัตว์เหล่านั้นก็จะเสียชีวิตในที่สุด เช่นเดียวกับคนที่ต้องเสียชีวิต เพราะเสียเลือดมากและไปโรงพยาบาลไม่ทันกาล           ซึ่งจะต่างกันตรงที่ เมื่อเรามีวิทยาศาสตตร์การแพทย์ที่เจริญก้าวหน้าขึ้นตามลำดับ เช่น การเย็บแผล การผ่าตัด การใช้ยาฆ่าเชื้อ การถ่ายเลือดให้กัน ฯลฯ เราจึงสามารถมีชีวิตอยู่รอดได้นั่นเอง และเราสังเกตได้ว่าเมื่อจระเข้กัดกันเองจนเกิดแผลขนาดใหญ่จนไม่น่ามีชีวิตรอดได้ แต่ในที่สุดจระเข้จะกลับสามารถมีชีวิตรอดได้ และแผลสมานกันได้เป็นปกติทั้งๆที่จระเข้ที่บาดเจ็บแช่อยู่ในน้ำที่มีจระเข้รวมตัวกันอยู่มากมายก็ตาม ทั้งยังมีเชื้อโรคมากมายจากในน้ำและอากาศซึ่งอาจทำให้ติดเชื้อได้ด้วย แต่พอเวลาผ่านไปไม่ถึง 1 สัปดาห์ แผลเหวอะหวะนั้นกลับสมานกันจนหายดีและไม่ติดเชื้อใดๆเลย เพียงแค่จระเข้นอนพักฟื้นและรักษาเยียวยาบาดแผลตามธรรมชาติด้วยตัวมันเอง          แสดงให้เห็นว่า เลือดจระเข้ต้องมีความพิเศษ ซึ่งมีงานวิจัยพบว่า เลือดจระเข้มี สารต้านจุลชีพ (Anti-microbial peptides) อยู่ในน้ำเลือด ซึ่งน่าจะเป็นโปรตีนคอมพลีเม้นต์ (Complements) กล่าวคือ เป็นโปรตีนสายสั้นๆที่เป็นส่วนหนึ่งของภูมิต้านทานในสัตว์ […]